مادران صلح کردستان در حمایت از شیرین علم هولو و زینب جلالیان دختران جوان کورد محکوم به اعدام.
مملکتی که در آن چه ساده مردمانش به مرگ محکوم می شوند!
در آن انسانیت به جایی رسیده است که محکوم شدن به اعدام امری غریب نیست ،همانطور که زجه و زجرها عادت شده اند!
این پیشرفت را باید مرهون چه و که دانست!؟
بدون شک سیستمی که خود در مقام سوالگر و جوابگر برآید و سیستم قضایی ای که خود شاکی و خود قاضیست توانش از این بیشتر نخواهد بود ودرنهایت انسانیت را در واژه هایی منحصر به کام مرگ می کشاند.
شیرین علم هولو و زینب جلالیان دو دختر جوان محکوم به اعدام زیر چتر چنان سیستمی به مرگ محکوم شده اند،سیستمی که نوشیدن یک جرعه از وجود گوارای آزادی را با دریاهای خون پاسخگوست.
زینب جلالیان و شیرین علم هولو در دوران بازجویی در نامساعدترین شرایط و تحت شکنجه های طاقت فرسا به سر برده اند و حال آنکه در مراحل به اصطلاح قانونی روند بررسی پرونده آنهاهیچ وکیلی که در مقام دفاع از آنها براید وجود نداشته این در شرایطیست که شیرین علم هولو آنچنان که خود درنامه اش توضیح می دهد به زبان فارسی تسلط نداشته، چگونه است قضاوتی که پای مرگ و زندگی یک انسان را در بر میگیرد اینچنین برملا به زد قضاوتی تبدیل می شود که نمونه آن را فقط در اعدامهای صحرایی می بینیم با این تفاوت که اینجا آن را با نقابی از قانون منزه کرده اند؛ جنایت در روندی کاملا قانونی!
البته وصد البته زنان در ایران و به ویژه در کردستان از چندین سو مورد تعرضی انسانی قرار گرفته اند و مشخص است که سنت چه تاثیر غیر قابل انکاری بر رویارویی سیستم به عنوان نماینده سنت و ایدئولوگ آن و اقشاری از جامعه در تاثیری از ترویج نا بجا وسوءاستفاده گرانه آن، با سنت شکنی نیمی از جامعه برای بدست آوردن حقوق انسانیشان دارد.و در این جاست که چه جنایاتی در القاب و عناوینی مختلف بر نیمی از جامعه روا داشته می شود،نیمی از جامعه که از نیمی از حقوق نیم دیگر جامعه وشاید کمتر برخوردار است.
زینب جلالیان و شیرین علم هولو تنها دو نفر از هزاران زن مبارز در راه احقاق حقوق نه فقط زنان بلکه مردان هستند چرا که مردان با یافتن جایگاه انسانی زنان جوهره ی انسانی را خواهند یافت و زنان و دختران مبارز ما به چنین جرمی ست که در بند زندان و دار هستند.
در پایان ما به عنوان مادران صلح کردستان خواهان آزادی تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی و علل الخصوص زنان در بند هستیم و معتقدیم که هیچ زبانی جز زبان صلح پایدار نخواهد بود.
بزرگترین هنر صلح است.
مادران صلح کردستان شاخه سنندج
6/12/88
آدرس مطلب: http://www.daykan.blogsky.com
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر